Από τα αγαπημένα θέματα του καλοκαιριού είναι η τουριστική κίνηση. Δημόσιοι, δημοτικοί και ιδιωτικοί φορείς, μέσα μαζικής ενημέρωσης ασχολούνται με αυτό. Ολοι τους συγκεντρώνουν διάφορα αριθμητικά στοιχεία· όπως αφίξεις πλοίων και αεροπλάνων, επιβατών – ειδικά τους ενδιαφέρουν οι πτήσεις του εξωτερικού. Στα νησιά κάνουν συγκρίσεις αναμεταξύ τους. Προβληματίζονται γιατί κάποια, τα τουριστικά, έχουν περισσότερους τουρίστες από άλλα. Γιατί υπάρχουν ακυρώσεις, για ποιο λόγο το δικό τους αεροδρόμιο είναι ενδιάμεσος κι όχι τελικός προορισμός; Μετά αρχίζουν οι αναλύσεις και προσπαθούν να εντοπίσουν τι φταίει για τη μικρή κίνηση του νησιού ή της περιοχής τους.

*του Αριστείδη Καλάργαλη

Τα νησιά του βορείου Αιγαίου περιμένουν να αυξηθεί η κίνηση από τις αφίξεις Τούρκων τουριστών. Επιθυμούν να αναπληρώσουν τις απώλειες από αυτές τις επισκέψεις. Προσώρας ξεχνούν τις μεγαλοστομίες κατά των γειτόνων. Οι κάτοικοι των νησιών, ειδικά των μεγάλων, Λέσβος, Χίος Σάμος, είχαν συναλλαγές με τις περιοχές της απέναντι ασιατικής ακτής, την Αιολία και την Ιωνία. Το αλισβερίσι ήταν διαρκές και διαχρονικό. Ανθρωποι πηγαινοέρχονταν ανάμεσα στα νησιά και στη στεριά. Μετέφεραν ζωντανά, γεννήματα, ποικίλα προϊόντα. Δάσκαλοι και τεχνίτες πρόσφεραν τις γνώσεις τους όπου υπήρχε ανάγκη, πήγαιναν όπου είχε δουλειά. Σημαντικοί δάσκαλοι, όπως ο Βενιαμίν ο Λέσβιος, ο Ιωάννης Ολύμπιος κ.ά., δίδαξαν κατά περιόδους στη Μυτιλήνη και στο Αϊβαλί. Οι πόλεις συναγωνίζονταν ποια θα κρατήσει τους καλούς δασκάλους. Οι ίδιοι τεχνίτες έχτισαν εκκλησιές, τζαμιά, αρχοντικά, λαϊκά σπίτια και στους δυο τόπους. Ολα τούτα είχαν χρονικό όριο και τέλος το 1922. Τότε που ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή των ανθρώπων, στις τοπικές κοινωνίας της περιοχής. Αδιάλειπτες κοινωνικές σχέσεις χιλιετιών σταμάτησαν βίαια.

Στις αρχές Αυγούστου του 1921 πραγματοποιήθηκε μία από τις τελευταίες εκδρομές από τη Μυτιλήνη στο Αϊβαλί, σε ελλαδικό τόπο έστω και με τα χαρακτηριστικά της αυτονομίας. Το ατμόπλοιο «Πανδώρα» διέσχισε «τα ύδατα του πορθμού του χωρίζοντος την νήσον μας από την μικρασιατικήν ακτήν», γράφει η εφημερίδα «Σάλπιγξ». Στο ευχάριστο ταξίδι «συνετέλεσεν η κατάλληλος ώρα, η θαλασσία αύρα η ζωογονούσα, η μουσική ήτις συνόδευε τους εκδρομείς». Οι παραλίες «των Μοσχονησίων και της Μικρασίας απέσπασαν τον θαυμασμόν των εκδρομέων. Αριστερά τα Μοσχονήσια με τα μικρά ελαιόδενδρα, δεξιά η νησίς του Προδρόμου». Πλέοντας παράλληλα από τις ακτές του φυσικού λιμανιού «η “Πανδώρα” παρήλαυνε κατά μήκος της παραλίας της πόλεως ήτις έβριθεν από κόσμον όστις εχαιρέτα τους επισκέπτας». Οι εκδρομείς με το «ατμόπλοιο μετεφέρθησαν εις την μαγικήν τοποθεσίαν του Αγίου Νικολάου». Εκεί γευμάτισαν, «η ευθυμία έφθασεν εις το ζενίθ, τραγούδια, χοροί, μουσική όλα εις ενέργειαν». Η εκδρομή ολοκληρώθηκε με επίσκεψη, το απόγευμα, στο Αϊβαλί, με απόλαυση καφέ, παγωτών, ανατολίτικων γλυκών υπό τους ήχους της ορχήστρα των «Ηνωμένων Καφενείων». Κατόπιν όλα έγιναν Ιστορία.

*συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας

ΠΗΓΗ