
AegeanReport - Με αγάπη για το Βόρειο Αιγαίο! Ειδήσεις, παράδοση, πολιτική, καλλιτεχνικά, πολιτισμός.
Ο Βαγγέλης Γερμανός τη Δευτέρα 28 Ιουλίου στο «Πολιτιστικό Πανόραμα» του Δήμου Δυτικής Λέσβου και στη Σκάλα Ερεσού
«...γιατί το τραγούδι σε ταξιδεύει όπου θες»
Ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους τραγουδοποιούς της ελληνικής μουσικής σκηνής, ο Βαγγέλης Γερμανός, έρχεται τη Δευτέρα 28 Ιουλίου στη Σκάλα Ερεσού, για μια ξεχωριστή συναυλία στο λιμανάκι, στο πλαίσιο του «Πολιτιστικού Πανοράματος» του Δήμου Δυτικής Λέσβου.
Ο Βαγγέλης Γερμανός δεν χρειάζεται πολλά – του αρκούν μια κιθάρα και λίγοι στίχοι για να στήσει έναν ολόκληρο κόσμο. Τα τραγούδια του μοιάζουν με ανοιχτά παράθυρα: φέρνουν φως, θαλασσινή αύρα, ιστορίες γνώριμες και μικρές στιγμές ελευθερίας. Με παλιά αγαπημένα κομμάτια αλλά και νέα τραγούδια, που εκφράζουν το προσωπικό του βλέμμα στον κόσμο, ο αγαπημένος τραγουδοποιός έρχεται στην Ερεσό για ένα βράδυ γεμάτο μουσική που δεν περνά, αλλά μένει – γιατί το καλό τραγούδι δεν τελειώνει, επιστρέφει.
Με περισσότερα από σαράντα χρόνια στο ελληνικό τραγούδι, από τον ιστορικό του δίσκο «Τα μπαράκια» (1981) μέχρι σήμερα, παραμένει ένας δημιουργός σε διαρκή κίνηση – ενεργός, παρατηρητικός και βαθιά ανθρώπινος. Η συνεισφορά του στη λεγόμενη «νέα αστική τραγουδοποιία» είναι καθοριστική, με τραγούδια που γεφύρωσαν το ροκ με το έντεχνο, την εσωτερικότητα με την αφήγηση της καθημερινής ζωής. Ο «τρυφερός τροβαδούρος του έρωτα και της ελευθερίας συνεχίζει να ψάχνει την ποίηση μέσα στις μικρές ιστορίες, εκεί που η μουσική λειτουργεί ως πυξίδα και παρηγοριά.
Με αφορμή τη συναυλία του στη Λέσβο, του ζητήσαμε να μιλήσει για τη σχέση του με τη μουσική, τη μνήμη και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά της επαρχίας και των νησιών που θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με τη μουσική.
«Αφού πήρα την πρώτη μου κιθάρα κι άρχισα να την ψάχνω, άρχισαν τα δύσκολα. Χρειάστηκα καθοδήγηση και ζήτησα δάσκαλο να μου δείξει πώς παίζεται αυτό το καταπληκτικό όργανο. Σήμερα, το internet έχει υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τη διδασκαλία με τα online μαθήματα. Ωστόσο, είναι τόσο πολλές (και συχνά αντιφατικές) οι πληροφορίες του, που κανείς πελαγώνει και τα παρατάει. Προτείνω την αναζήτηση ενός μουσικού δασκάλου που θα βοηθήσει σαν πυξίδα τον μαθητή στο υπέροχο ταξίδι της μουσικής. Η μουσική, πριν απ’ όλα, είναι επικοινωνία. Πρώτα θα επικοινωνήσεις με τον δάσκαλο και μετά με τους ακροατές σου».
Η σύνδεση του τραγουδοποιού με τα νησιά είναι βαθιά και ουσιαστική – όχι μόνο από τις πολυάριθμες συναυλίες που έχει δώσει, αλλά από έναν κοινό ψυχισμό που φαίνεται να τον συγκινεί: τη μνήμη, τη ρίζα, τη νοσταλγία. Και όμως, η δική του στάση απέναντι στη νοσταλγία είναι αποκαλυπτική:
«Όταν νοσταλγείς κάτι, έτσι απλά, χωρίς να κάνεις κάτι γι' αυτό, είναι μια παθητική στάση, δε μ' αρέσει καθόλου. Αντίθετα, όταν νοσταλγείς κάτι και το τραγουδάς (ή επιστρέφεις στον γενέθλιο τόπο σου), αυτό είναι μια ενεργητική στάση, που μ' αρέσει. Προσωπικά, δε νοσταλγώ τίποτα, ζω (με τη φαντασία μου παρέα, συνεχώς) στο παρόν και το χαίρομαι».
Ο Βαγγέλης Γερμανός έχει εμφανιστεί επανειλημμένα στη Λέσβο:
«Στη Λέσβο έχω παίξει πολλές φορές, στην πρωτεύουσα, στο Μόλυβο, στην Ερεσό… Ανυπομονώ να κολυμπήσω στην υπέροχη θάλασσα της Ερεσού».
Αναπόφευκτη και η αναφορά στην «Κρουαζιέρα», τον δίσκο του 1989 – όταν η λέξη παρέπεμπε σε σκηνικά ελευθερίας, εξόρμησης, κάμπινγκ και νεανικής ανεμελιάς, πολύ διαφορετικά από τις πολυτελείς all-inclusive διακοπές που συχνά εννοούνται σήμερα. Όπως λέει:
«Σήμερα θα πήγαινα κρουαζιέρα με ένα τραγούδι, γιατί το τραγούδι σε ταξιδεύει όπου θες. Θες στο Μπαλί; Σε πάει. Θες στη Χαβάη; Επίσης. Το τραγούδι είναι πλοίο που μας ταξιδεύει».
Όσο για τη μουσική παράσταση που θα παρουσιάσει στη Σκάλα Ερεσού:
«Έχω στο δισάκι μου όλα μου τα τραγούδια και όχι μόνο. Κάθε φορά, παίζω και τραγουδάω όλα τα παλιά που αγαπάτε, αλλά και κάποια καινούργια, γιατί άμα σταματήσω να γράφω τραγούδια θα τρελαθώ με αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο. Το τραγούδι ξορκίζει όλα τα κακά».
Ο Βαγγέλης Γερμανός θα είναι εκεί, στη Λέσβο, με τη φαντασία του παρέα, με τη μουσική του ως πλοίο, και με ένα κοινό έτοιμο να ταξιδέψει ξανά – χωρίς χάρτες, μόνο με στίχους και ήχους.