Το νησί της Λέσβου πάντα ήταν ευάλωτο στις επιθέσεις των Τούρκων αλλά και σε συχνές επιδρομές Σαρακηνών πειρατών. Ο μόνος τρόπος για να προστατευθούν οι μικροί παραθαλάσσιοι οικισμοί ήταν να εκκενωθούν

Κάπως έτσι, πολλοί μικροί οικισμοί που δεινοπαθούσαν κάθε λίγο και λιγάκι, απομακρύνθηκαν από τα παράλια και δημιούργησαν ένα μεγάλο χωριό σε ιδανικό σημείο σε μια τοποθεσία που ονομαζόταν Λεσβάδος.

Ψηλά στο βουνό αλλά και μέσα σε γούβα για να μην φαίνεται από τα πλοία, οι κάτοικοι αντικατέστησαν την αλιεία και τα ψάρια με την κτηνοτροφία και τα βουβάλια.

Το βουβάλι στα τούρκικα λέγεται μαντά (manda) και μαντάς ή μανταμάς είναι αυτός που ασχολείται με τα βοοειδή. Αν προσθέσουμε και την κατάληξη -άδος που είναι συνηθισμένη στη Λέσβο…

Στα μέσα του 16ου αιώνα, πάνω στα ερείπια μιας μικρής εκκλησίας χτίστηκε ο ναός του Ταξιάρχη. Ο Μανταμάδος μόλις ξεκινούσε να γράψει ιστορία.

Σύντομα ο Ταξιάρχης έγινε προστάτης και πολιούχος του Μανταμάδου και ολόκληρου του νησιού και η φήμη του διαδόθηκε παντού, έφτασε μέχρι την μικρά Ασία, στον Μπέη του Αϊβαλιού, ο οποίος κάθε χρόνο έστελνε ένα βόδι για να το θυσιάσουν κάτω από τον πλάτανο της εκκλησίας.

Ένα βάρβαρο έθιμο που διατηρήθηκε ως τις μέρες μας και έπρεπε να φτάσει το 2015 για να απαγορευτεί με εισαγγελική εντολή!

Καλά τα έθιμα, βοηθούν να κρατάμε τις παραδόσεις του τόπου μας, όμως κάποια ανήκουν σε άλλες εποχές και καλό θα ήταν να τα διαγράφουμε μια και καλή από τη ζωή μας.

ΠΗΓΗ madamadiotes

Το διαβάσαμε: Από πού κι ως πού;