Κάλεσμα συμμετοχής στην Απεργία και την κινητοποίηση της 8ης Μάρτη από την ΕΛΜΕ Λήμνου

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ – ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΡΕΝΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΓΚΑΛΥΦΘΕΙ

ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

Η φετινή 8η Μάρτη, μέρα ορόσημο για τους αγώνες των γυναικών και του κινήματος, βρίσκει τους λαούς να μαστίζονται από τον πόλεμο, τη φτώχεια, τους καταστροφικούς σεισμούς, αλλά και προσφάτως στην Ελλάδα το θανατηφόρο δυστύχημα στα Τέμπη. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται αυτό που ήδη ξέραμε: πρώτα και κύρια πλήττονται και υποφέρουν τα ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας. Η εγκληματική και ασύδοτη κερδοσκοπία του κεφαλαίου καταργεί κάθε μηχανισμό και κάθε πρόβλεψη για την προστασία  του λαού, αφού τα αντιμετωπίζει ως περιττά κόστη, με αιματηρό αντίτιμο τις δικές μας ζωές.

Η φετινή 8η Μάρτη φέρνει στη σκέψη μας τις μανάδες, τις γυναίκες, τις συντρόφους, τις αδελφές, κι όλους εκείνους που έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους στο έγκλημα των Τεμπών. Δεν πρόκειται να σταματήσουμε να απαιτούμε την τιμωρία όλων όσων ευθύνονται για αυτή τη μαζική δολοφονία. Το λιγότερο που έχουν να κάνουν είναι να παραιτηθούν ΟΛΟΙ.

Χαιρετίζουμε, λοιπόν, σήμερα τις μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις, τις πολύμορφες συγκινητικές εκδηλώσεις των εργατικών σωματείων, των μαθητικών και φοιτητικών συλλόγων και των άλλων μαζικών φορέων του λαού που απαιτούν να μην υπάρξει καμία ανοχή και καμία συγκάλυψη για το έγκλημα στα Τέμπη. Καταδικάζουμε την καταστολή και την απόπειρα φίμωσης των εργαζομένων!

Ο λαός δεν μπορεί να γίνει ξανά μάρτυρας σε ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα, για το οποίο όλοι ήταν βέβαιοι ότι κάποια στιγμή θα συνέβαινε, εκτός απότις κυβερνήσεις και τις διοικήσεις του κρατικού ΟΣΕ και της ιδιωτικής «Hellenic Train». Ο «εκσυγχρονισμένος» και «απελευθερωμένος» σιδηρόδρομοςτελικά αποδείχτηκε συρμός θανάτου…

Δεν είναι η ώρα της σιωπής, είναι η ώρα της φωνής και του αγώνα!

Στις 8 Μαρτίου όλοι οι εκπαιδευτικοί μαζί με γονείς και μαθητές μπορούμε να δείξουμε το καθάριο πρόσωπο των εργαζομένων. Αυτών που γέμισαν τα κέντρα αιμοδοσίας μετά το ατύχημα και συγχρόνως δεν έκλεισαν το στόμα τους, δεν αναμάσησαν την καραμέλα που με θράσος διακινούσαν κυβερνητικά στελέχη - και όχι μόνο - ότι τάχα δεν είναι ώρα τώρα για αναζήτηση ευθυνών.

Οι μαζικές κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών μας δείχνουν ότι στον 21ο αιώνα δεν μπορούμε να ζούμε με το «πάμε και όπου βγει», δηλαδή όπου μας βγάζουν οι «σειρήνες» της εξοικονόμησης πόρων, του «κόστους - οφέλους», των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης της παιδείας, της υγείας, όλων των κοινωνικών υπηρεσιών. Απαιτούμε να αποκαλυφθούν οι αιτίες και οι ένοχοι των κρατικών εγκλημάτων κι όχι να κρύβονται πίσω από δήθεν «ανθρώπινα λάθη». Και πάνω από όλα να πάψουν επιτέλους οι ανθρωποθυσίες στον βωμό του κέρδους.

Αγώνας για την προστασία της ζωής, της υγείας και της μόρφωσης ΠΑΝΤΟΥ!

Οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, οι φοιτητές έχουμε ζήσει τους λέβητες που σκάνε σε σχολεία και παίρνουν ζωές, τα αμφιθέατρα να μη χωράνε τους φοιτητές που πέφτουν από τα παράθυρα, εκατοντάδες ακατάλληλα σχολεία που πλημμυρίζουν ενώ πέφτουν σοβάδες. Και όλα αυτά όταν δεν έχει ολοκληρωθεί ΟΥΤΕ ο α’ βάθμιος προσεισμικός έλεγχος στα περισσότερα σχολεία. Αντιθέτως, είναι διαρκής, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, η υποχρηματοδότηση για τις σχολικές μονάδες (1,8 δις λιγότερα τα τελευταία 11χρόνια). 

Αρκετά πια ακούσαμε οι εργαζόμενοι, οι εκπαιδευτικοί για την 4^η βιομηχανική εποχή, το ψηφιακό κράτος, την καινοτομία για τους λίγους.

Την ίδια ώρα που τα κοράκια των funds, με νομοθεσία της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης, περιμένουν να αρπάξουν κατοικίες εργαζομένων με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, στα τρένα δεν υπάρχει φωτοσήμανση και συστήματα τηλεδιοίκησης. Μετά την πανδημία και τους χιλιάδες νεκρούς, το σύστημα υγείας οδηγείται σε πλήρη ιδιωτικοποίηση. Ο «Ευαγγελισμός», το μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, έμεινε για ώρα χωρίς ρεύμα εν ώρα εφημερίας και από την άλλη το παιδολογικό-ογκολογικό κέντρο σπρώχνεται στα νύχια της επιχειρηματικότητας στον χώρο της υγείας. Το Νοσοκομείο Λήμνου εξακολουθεί να μένει υποστελεχωμένο σε γιατρούς και προσωπικό, χωρίς ΜΕΘ και ΜΑΦ. Ταξιδεύουμε στην Καβάλα και στο Λαύριο με καράβια γερασμένα, με μηχανές που διαρκώς χαλάνε, χωρίς να ξέρουμε πότε θα γίνει το μοιραίο.

Θέλουμε την τεχνολογία να υπηρετεί την ασφάλεια στις μεταφορές  και γενικότερα τις υποδομές και όχι την εντατικοποίηση των εργαζομένων και τα κέρδη των λίγων.

Τα παιδιά μας χρειάζονται σύγχρονα σχολεία με εργαστήρια, αμφιθέατρα και  γήπεδα. Οι ανακαλύψεις στην υγεία και στην επιστήμη να οδηγούν σε δωρεάν παροχές για όλους, στον εκσυγχρονισμό των νοσοκομείων και όχι στο κλείσιμό τους. Στην εποχή των αυτοματοποιημένων υπηρεσιών και της ρομποτικής είναι μιζέρια να ανεχόμαστε όλες αυτές τις πολιτικές δυνάμεις που εφαρμόζουν τα 10ωρα, τη σύνταξη στα 67, αντί να μειώνουν τις ώρες εργασίας.

Οι εργαζόμενοι, η νέα γενιά, έχουν δείξει ότι με τον οργανωμένο αγώνα μπορούν να αντιπαλεύουν αυτή την πολιτική.

Όταν έφτιαξαν κέντρα αλληλεγγύης στις μεγάλες φωτιές, όταν έδιωξαν την αστυνομία από τα πανεπιστήμια, όταν εμπόδισαν το κλείσιμο κεντρικού παιδιατρικού νοσοκομείου στην Αθήνα, όταν σταμάτησαν τις απαλλοτριώσεις σπιτιών, μεταξύ των οποίων και εκπαιδευτικού, όταν μπήκαν μπροστά για να μη μείνουν τα σχολεία χωρίς ρεύμα.

Οι εκπαιδευτικοί με τον πολύμηνο αγώνα μας υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη μόρφωση για όλα τα παιδιά, σε ένα σύγχρονο, ασφαλές, δημόσιο και δωρεάν σχολείο, ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά σχέδια της κυβέρνησης για σχολεία κατηγοριοποιημένα που θα ψάχνουν χορηγούς, με εκπαιδευτικούς γυρολόγους, κακοπληρωμένους και  ταπεινωμένους. Γιατί δεν ανεχόμαστε άλλο να βλέπουμε κουρασμένα παιδιά στις τάξεις μέσα στο τρεχαλητό των εξετάσεων, απογοητευμένα σε παρωχημένα εργαστήρια, μπερδεμένα και με την αγωνία για το μέλλον τους μετά το σχολείο.

Δεν θα περιμένουμε το επόμενο τραγικό δυστύχημα για να φωνάξουμε, δεν θα περιμένουμε στα σχολεία μας να μετρήσουμε θύματα κατά τη διάρκεια ενός νέου σεισμού, από ένα πεσμένο ταβάνι, από μια καταστροφική πυρκαγιά, από έναν κακοσυντηρημένο καυστήρα ή από ένα βιομηχανικό ατύχημα μεγάλης έκτασης.

Τώρα είναι η ώρα να φωνάξουμε ακόμα πιο δυνατά, να παλέψουμε για:

• Καμία συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη.
• Σύγχρονες δημόσιες, φτηνές και ασφαλείς συγκοινωνίες για όλο τον λαό, ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που θεωρεί την ανθρώπινη ζωή κόστος.
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, αρτιότερη εκπαίδευση, εφαρμογή σύγχρονων τεχνολογιών ασφαλείας σε όλα τα ΜΜΜ και άμεση υλοποίηση των διεκδικήσεων των συνδικάτων του κλάδου.
• Ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της ζωής και της περιουσίας του λαού. Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας σε δημόσιες υποδομές και χώρους δουλειάς.

Σύγχρονες και ασφαλείς σχολικές υποδομές για μας και τα παιδιά μας.

• Επαρκής χρηματοδότηση των σχολείων από τον κρατικό προϋπολογισμό ώστε να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες, να διαμορφωθούν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις ασφάλειας και υγιεινής, να πραγματοποιηθούν έλεγχοι σε όλα τα σχολεία με ευθύνη του κράτους και στελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών.
• Κυβέρνηση, αρμόδια υπουργεία και τοπική διοίκηση να πάρουν τις ευθύνες τους για όλα τα ζητήματα λειτουργίας και ασφάλειας των σχολείων, να σταματήσει η μετάθεση ευθυνών και το «μπαλάκι» ανάμεσα σε υπεύθυνο – ανεύθυνο κάθε φορά που προκύπτει ζήτημα.
• Να πραγματοποιηθούν εδώ και τώρα αντισεισμικοί έλεγχοι (σε βάθος και όχι μόνο οπτικοί) σε όλα τα σχολεία με ευθύνη του κράτους.
• Να εκδοθούν πιστοποιητικά πυρασφάλειας και ελέγχου του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού σε όλα τα σχολεία με ευθύνη του κράτους.
• Να εκδοθούν σαφή πρωτόκολλα ενεργειών για όλα τα ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια και την υγιεινή στα σχολεία π.χ. ώρα και προϋποθέσεις πραγματοποίησης εργασιών στα σχολεία με ευθύνη των αρμόδιων υπηρεσιών.

Αυτοί μετράνε κέρδη και ζημιές κι εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές.

Στις 8 του Μάρτη απεργούμε μαζικά και συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση στις 10:30 το πρωί στο Λιμάνι της Μύρινας.

Συνεχίζουμε τις πολύμορφες πρωτοβουλίες μέσα και έξω από τις τάξεις.

Είμαστε δίπλα στον αγώνα των μαθητών μας.

Συνεχίζουμε συσπειρωμένοι στα σωματεία μας σαν μια γροθιά τον αγώνα ενάντια στα σχέδια κατηγοριοποίησης και απαξίωσης των σχολείων. Υπογράφουμε μαζικά την απεργία – αποχή ΔΟΕ – ΟΛΜΕ, συμμετέχουμε στις στάσεις εργασίας!