Η ύπαρξη του Αιολικού ως αθλητικού σωματείου είναι συνυφασμένη με τη Μυτιλήνη. Και είναι πραγματικά τραγικό, μετά τον περσινό άθλο της ανόδου της ομάδας στη Super League 2 μετά από 37 χρόνια, να έχουμε καταλήξει σήμερα να είμαστε αντιμέτωποι όχι μόνο με τον υποβιβασμό, αλλά και με τον διασυρμό την ομάδας που αγαπάμε.

 

Ας είμαστε ειλικρινείς: Η πορεία της ομάδας υπονομεύτηκε το καλοκαίρι του 2023. Όταν, μετά την άνοδο στην SL2, δεν έγινε δυνατό να υπάρξει μια τοπική "συμμαχία" που θα διοικούσε τη νέα ΠΑΕ και θα διαχειριζόταν τις αυξημένες οικονομικές ανάγκες της ομάδας λόγω της ανόδου στην β' εθνική κατηγορία. Η αδυναμία αυτή οδήγησε στην παραχώρηση του Αιολικού σε άγνωστους επιχειρηματίες από τη Βόρεια Ελλάδα και αυτή με τη σειρά της στην απαξίωση της ομάδας. Τελευταία πράξη αυτού του κατήφορου, μετά από μια τραγική χρονιά, είναι η απόφαση των μεγαλομετόχων για διεξαγωγή των εναπομεινάντων αγώνων του Αιολικού στο γήπεδο της Αριδαίας (!), πολύ μακριά από τη φυσική του έδρα και τον κόσμο του.

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια ποδοσφαιρική ομάδα καταντά έρμαιο ιδιοτελών σχεδιασμών επιχειρηματικών παραγόντων, αφού το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση σήψης. Όμως, αυτή τη στιγμή δουλειά μας δεν είναι να κρίνουμε συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλλά να προλάβουμε να ακυρώσουμε αυτή την ύστατη ώρα την τελευταία πράξη του φετινού δράματος του Αιολικού.

 

Ο Αιολικός Μυτιλήνης πρέπει να παίξει τώρα στον Ταρλά. Οποιαδήποτε άλλη λύση τύπου Αριδαίας ακυρώνει την ίδια του την ιστορία και την ύπαρξη.