Όπως έχει αναφερθεί και στο παρελθόν, υπάρχει μία μεγάλη αύξηση όγκου δουλειάς (2021 με 2022, +28.000 ημέρες νοσηλείας), που την επωμίζεται το ήδη ελλιπές, κουρασμένο και γερασμένο προσωπικό. Το προσωπικό για συνεχόμενα χρόνια υφίσταται μία πρωτόγνωρη πίεση, αρχικά το μεταναστευτικό, στη συνέχεια πανδημία και τώρα με την εντατικοποίηση της δουλειάς.

Η υπηρεσία οφείλει σε εργαζόμενους ακόμα άδεια του 2022, ενώ έχουμε ήδη καλύψει το πρώτο τρίμηνο του 2024. Οφείλει σε εργαζόμενους έως και 60 ρεπό ανάπαυσης που από μόνο του είναι παράτυπο.

Για πρώτη φορά μετά από δεκάδες χρόνια υπάρχουν συνάδελφοι που σκέφτονται την παραίτηση. Νέοι συνάδελφοι ψάχνουν και βρίσκουν τρόπους ώστε να φύγουν από το νοσοκομείο προς άλλες υπηρεσίες. Κάποιοι δεν κάνουν δεκτή την θέση τους κατά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των προκηρύξεων βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί. Αρκετοί συνάδελφοι προχωρούν σε συνταξιοδότηση έστω και πρόωρή ενώ φυσικά τα κενά τους δεν καλύπτονται ποτέ. Έχει να προσληφθεί επικουρικός εργαζόμενος πάνω από 2 χρόνια και οι μόνιμοι που προσλαμβάνονται κατά 90% είναι οι εργαζόμενοι που εργάζονται σαν επικουρικό. Με τον τρόπο αυτό το πρόσημο παραμένει μόνιμα αρνητικό. Από το 2022 έως 2024 πανελλήνια το πρόσημο είναι -7.517 συνάδελφοι.

Η προμήθεια νέου ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού σιγουρά είναι σημαντική, αλλά να φωτογραφιζόμαστε με κάθε νέο μηχάνημα που αγοράζουμε δεν είναι λύση. Τα μηχανήματα πρέπει να τα δουλεύουν χέρια. Το Βοστάνειο χρειάζεται έμψυχο δυναμικό.

Οι περισσότερες κλινικές αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα από την έλλειψη προσωπικού και οι βάρδιες βγαίνουν πέρα από τα όρια της νομιμότητας. Οι τραυματιοφορείς είναι κατά 20% λιγότεροι από πέρυσι, με μειωμένα άτομα στην βάρδια, ενώ έχει προστεθεί στις αρμοδιότητες τους και το αιμοδυναμικό και το μαιευτικό (απόσπαση τραυματιοφορέα σε Κ.Υ.). Το ακτινολογικό για το οποίο πριν ενάμιση χρόνο έγιναν κινητοποιήσεις για τις απαράδεκτες συνθηκες εργασίας τελικά σήμερα αντί να έχει ενισχυθεί είναι με λιγότερους εργαζόμενους. Αυτά είναι 2 χαρακτηριστικά τμήματα χωρίς να σημαίνει ότι και στα υπόλοιπα τμήματα δεν υπάρχει έντονο πρόβλημα εμψύχου δυναμικού.

Λόγω του μεγάλου ορίου ηλικίας (μόνιμο προσωπικό, 80% άνω των 50 ετών) καθώς και της εντατικοποίησης που αναφέραμε έχουμε πολλούς συναδέλφους με ασθένειες,(μυοσκελετικά, αυτοάνοσα, κακοήθειες, κλπ) που δεν τους επιτρέπουν να εργαστούνε κυκλικό ωράριο. Με τα προαναφερόμενα οι υπόλοιποι που εργάζονται σε κυκλικό ωράριο έχουν ακόμα μία έξτρα επιβάρυνση.

Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία δεν είναι απλά νούμερα ενός οργανισμού που πρέπει να καλυφθεί, είναι έμψυχο δυναμικό με οικογένειες που θα πρέπει να εργάζονται υπό συνθήκες σύμφωνες με τις κείμενες διατάξεις και κανονισμούς.