Ήταν λίγο μετά τις 5 το απόγευμα, όταν στην αίθουσα του κινηματογράφου – θεάτρου  «Πανόραμα», που βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Χαλκοκονδύλη και 3ης Σεπτεμβρίου, βρίσκονταν σχεδόν 1.000 άτομα.

Ξαφνικά ακούγεται από τις πρώτες θέσεις η κραυγή «φωτιά-φωτιά», η οποία, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, επαναλαμβάνεται από τους περισσότερους, με αποτέλεσμα ο πανικός να κυριαρχήσει στην αίθουσα. Αποτέλεσμα: 25 παιδιά νεκρά.

Ανήλικοι οι περισσότεροι θεατές

Οι περισσότεροι θεατές ήταν ανήλικοι και κάθονταν ανά δύο στα καθίσματα. Το εισιτήριο στον εν λόγω κινηματογράφο ήταν πολύ φθηνό και έτσι το επέλεγε πλήθος κόσμου.

Οι θεατές τρέχουν προς την έξοδο πατώντας ο ένας τον άλλο, ενώ στον εξώστη όπου βρίσκονταν κυρίως οι ανήλικοι επικρατεί απόλυτο χάος, αφού άλλα παιδιά πηδούν στην πλατεία του θεάτρου, άλλα από το παράθυρο στο δρόμο ενώ κάποια προσγειώνονται από την ταράτσα σε γειτονικά σπίτια.

Πολύ γρήγορα οι θεωρίες περί φωτιάς καταρρίπτονται αφού τα πυροσβεστικά οχήματα που φτάνουν στο χώρο δεν χρειάζεται να επέμβουν. Το πιθανότερο σενάριο για το τι προκάλεσε αυτή τη φρίκη είναι το παρακάτω:

Εκείνη την ώρα προβαλλόταν κάποια ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν. Ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου αναφέρει ότι ήταν «Ο Σαρλό και ο σκύλος του», αναφερόμενος προφανώς στην κλασική ταινία «Σκυλίσια ζωή». Επειδή όμως τότε οι τίτλοι των ταινιών είχαν τριτεύοντα ρόλο έναντι του πρωταγωνιστή, θεωρούμε ότι παιζόταν η παλαιότερη ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν «Ο πυροσβέστης», στην οποία υπήρχαν σκηνές με φλόγες.

Η πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Εμπρός» της 20ης Οκτωβρίου 1924, αναφέρεται στο τραγικό δυστύχημα στον κινηματογράφο «Πανόραμα»

Η είδηση διαδόθηκε αστραπιαία. Γονείς, αδέρφια, συγγενείς και φίλοι έτρεξαν προς το «Πανόραμα» και άλλοι κατευθύνθηκαν στα γειτονικά νοσοκομεία. Έξω από το Δημοτικό Νοσοκομείο και την Πολυκλινική το θέαμα ήταν φρικιαστικό. Απεγνωσμένες μητέρες ρωτούσαν όποιον έβρισκαν αν το παιδί τους ήταν ανάμεσα στα θύματα. Σε ένα δωμάτιο πίσω από το δημοτικό νοσοκομείο ήταν οι σοροί 21 μικρών παιδιών. Στην οδό Μασσαλίας που ήταν το νεκροτομείο, είχε σχηματιστεί ουρά συγγενών, που περίμεναν την διαδικασία της αναγνώρισης.

Ο Τύπος της εποχής έγραφε: «Μικρά σωματάκια τοποθετημένα κατά σειράν επάνω εις υγρές πλάκες ή εις φορεία. Όλα μικράκια οκτώ, δέκα, δώδεκα ετών. Επέρασαν απ’ επάνω των άγρια και ασυγκίνητα τα κοπάδια του τυφλωμένου από τον τρόμον και πανικόβλητου πλήθους. Και τα βαρειά σώματα συνέθλιψαν τα τρυφερά κορμάκια, δια να τα μετατρέψουν εις ένα απαίσιον πολτόν οστών και αίματος. Ο τρόμος των παιδιών παρέμεινε χαραγμένα στα άψυχα πρόσωπά τους».

Αόριστες αιτίες

Κάποιος από τους θεατές που μπορεί να μην είχε δει ποτέ του κινηματογράφο, άρα δεν μπορούσε να διαχωρίσει την ταινία από την πραγματικότητα, άρχισε να φωνάζει «φωτιά-φωτιά» προκαλώντας πανικό στο νεανικό κοινό της αίθουσας. Τα αποτελέσματα του πανικού πολλαπλασιάζονται από την ανυπαρξία μέτρων ασφαλείας στα δημόσια θεάματα εκείνης της εποχής.

Κάποιος άλλος που ερεύνησε την υπόθεση, είπε ότι ένα τσιγάρο που έπεσε αναμμένο στο πάτωμα, προκάλεσε τον πανικό του ανθρώπου που φοβήθηκε ότι η αίθουσα θα παραδοθεί στις φλόγες…

Η αστυνομική έρευνα έκρινε εσπευσμένα ως επαρκείς τις υπάρχουσες εξόδους κινδύνου του χώρου, αθωώνοντας έτσι τον επιχειρηματία και ρίχνοντας την ευθύνη της τραγωδίας στους θεατές, που έχασαν την ψυχραιμία τους… και τη ζωή τους! Αποτέλεσμα; Μια εβδομάδα μετά την τραγωδία ο κινηματογράφος «Πανόραμα» λειτουργούσε κανονικά!

ΠΗΓΗ