«Μιλήστε, καταγγείλετε τι περνάτε, μόνον έτσι μπορείτε να σωθείτε», ήταν η έκκληση που απηύθυνε σε όλες της γυναίκες της Ιταλίας ο πατέρας της Tζούλια Τσεκετίν, του τελευταίου θύματος γυναικοτονίας στη χώρα.

Λίγες ημέρες πριν πάρει το πτυχίο της, η 22χρονη φοιτήτρια Βιοϊατρικής Μηχανικής από το Βένετο δολοφονήθηκε από τον συνομήλικο συμφοιτητή της στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα και πρώην σύντροφό της, Φιλίπο Τουρέτα.

Είχαν χωρίσει το καλοκαίρι, έπειτα από δύο χρόνια σχέσης, που όπως τώρα προκύπτει ήταν κακοποιητική, με ασφυκτικό έλεγχο και εξάρσεις ζήλιας του νεαρού συντρόφου.

Τα ίχνη τους εξαφανίστηκαν στις 11 Νοεμβρίου.

Το πτώμα της Tζούλια βρέθηκε το περασμένο Σάββατο τυλιγμένο σε μαύρες σακούλες, πεταμένο σε μια χαράδρα βόρεια της Βενετίας.

Έφερε τουλάχιστον 20 μαχαιριές στο λαιμό και στο κεφάλι.

Η αποκάλυψη του εγκλήματος έγινε μέσα από ένα βίντεο από κάμερα κλειστού κυκλώματος, σε βιομηχανική ζώνη του Βένετο.

Δείχνει τον Φιλίπο να χτυπά την κοπέλα στο δρόμο και να τη βάζει αιμόφυρτη σε ένα αυτοκίνητο. Καθώς η Τζούλια καταφέρνει να βγει ξανά από το όχημα, την προλαβαίνει και τη χτυπά ξανά στην πλάτη.

Αν και είχε εκδοθεί διεθνές ένταλμα σύλληψης σε βάρος του, συνελήφθη σχεδόν τυχαία εννέα ημέρες μετά το έγκλημα, κοντά στη Λειψία της Γερμανίας, σχεδόν 1.000 χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο της δολοφονίας, απ’ όπου είχε διαφύγει με το αυτοκίνητό του.

Επίκειται η έκδοσή του.

Από τα ΜΜΕ περιγράφεται τώρα «συχνά ως τέρας, αλλά δεν είναι», γράφει σε επιστολή-κόλαφο στην εφημερίδα Corriere della Sera η αδελφή του θύματος, Έλενα Τσεκετίν.

«Ένα τέρας είναι μια εξαίρεση», εξηγεί, «για το οποίο η κοινωνία δεν χρειάζεται να αναλάβει την ευθύνη. Όμως αυτή υπάρχει».

«Τα “τέρατα” δεν είναι άρρωστα, είναι υγιή παιδιά της πατριαρχίας και της κουλτούρας του βιασμού».

«Η γυναικοκτονία είναι κρατική δολοφονία, επειδή το κράτος δεν μας προστατεύει», καταγγέλλει.

«Δεν είναι έγκλημα πάθους, είναι έγκλημα εξουσίας».

Έμφυλη βία, ένας σιωπηλός πόλεμος κατά των γυναικών

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η γυναικοκτονία ορίζεται ως «σκόπιμη δολοφονία, με κίνητρο που σχετίζεται με το φύλο».

«Μπορεί να οφείλεται σε στερεοτυπικούς ρόλους», εξηγεί, «διακρίσεις έναντι των γυναικών και των κοριτσιών, άνισες σχέσεις εξουσίας μεταξύ γυναικών και ανδρών ή επιβλαβείς κοινωνικούς κανόνες».

Κατά το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων (EIGE), αυτή η «πιο σοβαρή εκδήλωση έμφυλης βίας» είναι «βαθιά ριζωμένη».

Στην Ιταλία -και φυσικά όχι μόνο σε αυτή- αποτελεί μάστιγα εδώ και χρόνια.

Αν και ο αριθμός των ανθρωποκτονιών εν γένει στη γειτονική χώρα είναι χαμηλός σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη, δεν συμβαίνει το ίδιο αν ρίξει κανείς μια πιο προσεκτική ματιά στο φύλο των θυμάτων.

Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ιταλίας, την Istat, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η αναλογία ήταν πέντε άνδρες έναντι μιας γυναίκας. Μέχρι το 2021, μειώθηκε σε 1,6 προς 1.

Η ενδοοικογενειακή έμφυλη βία αυξάνεται αισθητά.

Το 2022, το ιταλικό υπουργείο Εσωτερικών κατέγραψε 319 ανθρωποκτονίες, εκ των οποίων οι 125 είχαν θύματα γυναίκες. Εξ αυτών, σχεδόν το 74% έγιναν σε οικογενειακό πλαίσιο. Το 91% ήταν με θύτες συζύγους ή συντρόφους, πρώην και μη.

Από τέτοια χέρια έχουν ήδη δολοφονηθεί 53 γυναίκες φέτος στην Ιταλία, σε σύνολο 102 καταγεγραμμένων γυναικοκτονιών.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμη δεν αναγνωρίζονται ως αυτοτελή εγκλήματα. Όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

Για την ακρίβεια, μοναδικές εξαιρέσεις αποτελούν η Κύπρος και η Μάλτα.

Σε μια προσπάθεια καλύτερου συντονισμού των πολιτικών κατά της έμφυλης βίας, το EIGE διεξάγει έρευνα για τις γυναικοκτονίες.

Τα αποτελέσματα δεν αναμένονται ωστόσο πριν από το 2024.

Όσο για τον πρώην σύντροφο και δολοφόνο της Τζούλια, Φιλίπο Τουρέτα;

Ειδικοί επισημαίνουν ​​ότι η κατηγορία για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως δεν αρκεί, βάσει των υφιστάμενων διατάξεων, για καταδίκη σε ισόβια.

Απαιτούνται πολλά περισσότερα από κατασταλτικά μέτρα

Στη μνήμη της Τζούλια γίνονται διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και αγρυπνίες, με αποκορύφωμα την 25η Νοεμβρίου, Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.

«Κάθε γυναίκα που δολοφονείται ως “ένοχη” για το ότι είναι ελεύθερη αποτελεί παρέκκλιση, που δεν μπορεί να γίνει ανεκτή», έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η Τζόρτζια Μελόνι, η πρώτη γυναίκα και μεταφασίστρια που εξελέγη πρωθυπουργός της Ιταλίας.

«Αυτό με ωθεί», προσέθεσε, «να συνεχίσω την προσπάθεια να σταματήσω τη βαρβαρότητα»

Ένα νέο νομοσχέδιο, που έχει ήδη περάσει από την Κάτω Βουλή, βαίνει τώρα προς έγκριση από τη Γερουσία.

Στόχος είναι η ενίσχυση των προληπτικών μέτρων προστασίας των θυμάτων έμφυλης βίας.

Μεταξύ άλλων, προβλέπει τη δυνατότητα άμεσης σύλληψης κακοποιητικών νυν και πρώην συντρόφων -κατόπιν καταγγελίας και βάσει ενοχοποιητικών στοιχείων- και τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων.

Η αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Έλι Σλάιν, δήλωσε έτοιμη για συνεργασία στην ψήφιση επιπλέον μέτρων.

Σε αυτό το στάδιο, πάντως, η κυβέρνηση Μελόνι εστιάζει σε μια νέα εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης στα ιταλικά σχολεία, στο πλαίσιο των προσπαθειών εξάλειψης της τοξικής κουλτούρας της έμφυλης βίας.

Όμως αυτή καταγγέλλεται όλο και πιο έντονα ότι «τρέφεται» από έναν συστημικό σεξισμό, από τα ΜΜΕ έως την πολιτική σκηνή της χώρας.

Πολλοί κατηγορούν τη σημερινή κυβέρνηση Ακροδεξιάς-Δεξιάς ανοιχτά για υποκρισία.

«Κροκοδείλια δάκρυα», επεσήμανε ενδεικτικά στο X η δημοσιογράφος και συγγραφέας, Τιτσιάνα Φεράριο, για πολλά χρόνια κεντρική παρουσιάστρια ειδήσεων στο κρατικό κανάλι Rai1.

«Οι βουλευτές των Αδελφών της Ιταλίας» της Μελόνι «και της Λέγκας» του νυν αντιπροέδρου της ιταλικής κυβέρνησης, Ματέο Σαλβίνι «κλαίνε σήμερα για τη Tζούλια Τσεκετίν», έγραψε.

Ήταν όμως μόλις τον περασμένο Μάιο που στο Ευρωκοινοβούλιο «απείχαν από τη στήριξη της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, η οποία αναφέρει τα μέτρα για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών, την τιμωρία όσων τη διαπράττουν, την προστασία των θυμάτων».

ΠΗΓΗ