Δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος για να ευτυχήσει. Λίγο ζυμωτό ψωμί που κάνει μακροβούτια στο λαδάκι μιας μυρωδάτης, ζουμερής ντοματοσαλάτας, λίγο πριν ψαρέψεις με το πιρούνι την επόμενη κόκκινη μπουκιά, είναι ικανή απόδειξη. Μια τέτοια σαλάτα μάς έφτιαξε ο Λουκάς Μάιλερ στο Λινού Σουμπάσης & ΣΙΑ, με ντομάτες και… έξτρα ντομάτες, πολτοποιημένες (για τους χυμούς τους αυτές), τριζάτη γλιστρίδα, ελιές τσακιστές και καλαθάκι από τη Λήμνο. Εκεί μεγάλωσε ο σεφ του εστιατορίου στου Ψυρρή. Μαζί με την ομάδα του σκάρωσαν μερικές ακόμη σαλάτες με υλικά της εποχής –κολοκυθάκια, πολλών λογιών αγγουράκια, φρέσκα κρίταμα, ροδάκινα, βερίκοκα, βασιλικούς και δυόσμους– που φεγγοβολάνε όλα μαζί και το καθένα χωριστά. Δεν τα σκεπάζουν, δεν τα καμουφλάρουν τα μποστανικά.

Όλες οι συνταγές τους είναι λιτές και πλούσιες μαζί, δροσερές, τρυφερές. Είναι και ζουμάτες. Το τόσο όσο ελαιόλαδο ή το λαδόξιδο, που το έχουν νοτίσει με τις γεύσεις τους οι χυμοί των λαχανικών, των φρούτων και των μυρωδικών, η γλυκόξινη, τριμμένη στον τρίφτη, ντομάτα που νοστιμίζει τα αχνιστά βλίτα και τα τραγανά αμπελοφάσουλα, είναι συμπυκνωμένο, ατόφιο καλοκαίρι. Δεν λέει να τα χαραμίσεις. Παίρνεις μία μπουκιά ψωμί ακόμη, το φέρνεις μια γύρα στο πιάτο και αφήνεις το ζουμάκι να την ποτίσει. Πατροπαράδοτη παπάρα σε λαδένια θάλασσα. Ωραίο πράγμα. Θερινό momentum. Και το αλάτι –ανθό βάζουν τις πιο πολλές φορές– είναι σαν αλμυρό φιλί.

ΠΗΓΗ