Ο Άγιος Άνθιμος (κατά κόσμον Αργύριος Βαγιάνoς) γεννήθηκε στα Λειβάδια της Χίου, την 1η Ιουλίου του 1869. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ο μεγαλύτερος αδελφός του έβλεπε συχνά πάνω από το μέρος που κοιμόταν ο Αργύριος όταν ήταν βρέφος, την Υπεραγία Θεοτόκο να τον σκεπάζει τρυφερά με μια βασιλική πορφύρα, ενώ ταυτόχρονα πετάγονταν ολόγυρα λάμψεις Θείου Φωτός!

Γιορτάζουμε την ιερή του μνήμη στις 15 Φεβρουαρίου.

Η εποχή που έζησε ο Αγιος ήταν εξαιρετικά δύσκολη, αφού οι σφαγές τον Τούρκων μόλις είχαν κοπάσει και οι μνήμες ήταν ακόμα νωπές. Οι συνθήκες, εκτός των άλλων, δεν επέτρεπαν στις φτωχές οικογένειες να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Ετσι ο Αγιος έμαθε την τέχνη του υποδηματοποιού από μικρός. Αν και φτωχός, ποτέ δεν παρασύρθηκε από εύκολες και εφήμερες λύσεις. Από πολύ μικρός προσευχόταν και νήστευε. Οταν έγινε έφηβος συνδέθηκε με τον Μοναχό Παχώμιο (τον Αγιο Παχώμιο τον Χίο). Ο Αργύριος εκάρη μικρόσχημος μοναχός σε ηλικία 20 χρόνων από τον Παχώμιο. Ετσι λοιπόν, μετονομάσθηκε σε Ανθιμο. Ο Αγιος Ανθιμος υπέφερε από σοβαρές στομαχικές διαταραχές και έτσι πήρε ευλογία να γυρίσει στο πατρικό του σπίτι μέχρι να αναρρώσει. Εκτισε ένα μικρό κελί στα πατρικά κτήματα. Τα έσοδα από τη χειρoνακτική του εργασία τα διέθετε έτσι ώστε να συντηρούνται όχι μόνο οι γέροντες γονείς του, αλλά και οι συνάνθρωποί του που αντιμετώπιζαν διάφορα προβλήματα

Οταν ο Αγιος Ανθιμος έγινε 40 χρόνων, εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός. Είχε κληρονομήσει τη θαυματουργό εικόνα τις Παναγίας Βοηθείας από την οικογένειά του. Τα συχνά θαύματα τις εικόνας αυτής βοηθούσαν τα πλήθη των πιστών που συνέρρεαν στο ασκητήριό του. Σύσσωμος ο λαός της Χίου ζητούσε να γίνει ιερέας, αλλα ο Μητροπολίτης Ιερώνυμος Γοργίας δεν ενέκρινε τη χειροτονία του, επειδή ο Ανθιμος δεν γνώριζε πολλά γράμματα. Από Θεία Οικονομία, ο Αγιος Ανθιμος πήγε στη Σμύρνη το 1910 για να μάθει τα πρώτα γράμματα, με τη βοήθεια της πρώτης του ξαδέλφης Λουκίας Διωματάρη. Ετσι, ο Ανθιμος τελικά χειροτονείται ιερέας εκεί. Οταν οι πιστοί φώναξαν «άξιος», ένας δυνατός σεισμός τράνταξε την εκκλησία και την ευρύτερη περιοχή. Ο ουρανός ξαφνικά μαύρισε. Ξέσπασαν βροντές, αστραπές και κατακλυσμός… Με την ταλάντωση τον κανδηλιών από τον σεισμό, έπεσε μια κανδήλα μπροστά του και αμέσως επικράτησε σιωπηλή γαλήνη. Τα θαύματα του Αγίου ήταν κατά την παράδοση πολλά. Σε αυτά περιλαμβάνονται: ίαση ανιάτων ασθενειών, δαιμονισμένων, λεπρών καθώς και αποτροπή εκτρώσεων. Σαν αποτέλεσμα όμως, ξύπνησε στις καρδιές των συλλειτουργών του ο φθόνος. Ο Αγιος, θέλοντας να ελευθερώσει τους συλλειτουργούς του, αποφάσισε να αναχωρήσει για το Αγιο Ορος το 1911.

Επιστρέφοντας στη Χίο, ο Αγιος Ανθιμος αποφασίζει να ζήσει στο λεπροκομείο. Με την ιερή του διακονία μετέτρεψε το άθλιο «Λωβoκoμείo» σε επίγειο παράδεισο. Οι ασθενείς τον αγάπησαν με όλη τους την καρδιά. Ολα τα φρόντιζε ο ίδιος. Ολοι άνηκαν στην οικογένειά του. Ηταν μάλιστα πάρα πολλοί ασθενείς που ενδύθηκαν το μοναχικό σχήμα.

Υστερα από μια σειρά αγώνων (εξαιτίας της αντίθετης στάσης του Μητροπολίτη προς τον μοναχικό βίο), ο Αγιος κατάφερε να κτίσει τη γυναικεία Μονή της Παναγίας Βοηθείας στη Χίο, όπου φιλοξενήθηκαν μοναχές που είχαν φτάσει στη Χίο από τον διωγμό του 1914. Ο ίδιος εκτελούσε χρέη αρχιτέκτονα, διευθυντή, γραμματέα και ταμία.

Ο Αγιος Ανθιμος υπήρχε και φλογερός πατριώτης. Με τη συνείδηση ότι είναι πατέρας του χριστιανικού λαου της Χίου, συμμετείχε και στον αμυντικό αγώνα της Ελλάδας του 1940-41. Με τρόπο γενναίο και θαυμαστό, διαφύλαξε τη Μονή από τους Γερμανούς, που ήθελαν να την καταστήσουν ορμητήριό τους.

Ο Αγιος είχε σκοπό της ζωής του να δίνει –χωρίς να ζητά ή να παίρνει τίποτε. Η ιατρική του ήταν καθαρή, εμπειρική και τίμια. Χρησιμοποιούσε βότανα για να κρύβει τα κατά Θεία Χάριν θαυματουργικά αποτελέσματα τον επεμβάσεών του. Η πόρτα του Μοναστηριού ήταν ανοιχτή σε όλους, Χριστιανούς, Τούρκους και Εβραίους.

Η ασθένειά του χειροτέρευε μέρα με τη μέρα, ώσπου κοιμήθηκε οσιακά στις 15 Φεβρουαρίου του 1960 σε ηλικία 91 χρόνων

Τον Αύγουστο του 1993 εγκαινιάσθηκε ο πρώτος ιερός Ναός του Αγίου Ανθίμου στα Λειβάδια Βροντάδου.