Ανήκει σε μία ολιγομελή κοινωνική ομάδα που απαρτίζεται από θηλυκές και νεαρά τα οποία αυτές τις μέρες βρίσκονται στην περιοχή της θαλάσσιας τάφρου. Η προηγούμενη φορά που εντοπίσαμε τον συγκεκριμένο φυσητήρα στην περιοχή ήταν τον περασμένο Σεπτέμβρη, ενώ η παρουσία της καταγράφεται από τους ερευνητές του Αρχιπελάγους εδώ και αρκετά χρόνια. Χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι τα βαθιά και αλλεπάλληλα τραύματα στα πλευρά από προπέλα πλοίου, όμως αυτός ο φυσητήρας ήταν τυχερός και επέζησε.

Οι προσκρούσεις με τα εμπορικά πλοία, ιδίως αυτά που αναπτύσουν μεγάλες ταχύτητες, π.χ. τύπου ρο-ρο (μεταφοράς αυτοκινήτων/ οχημάτων) ή πλοία μεταφοράς container, είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες κινδύνου για τους φυσητήρες παγκοσμίως.

Η συνεχής έρευνα στον πληθυσμό των φυσητήρων είναι πολύ σημαντική για να μπορέσουμε να συμβάλλουμε στην προστασία τους από τις ολοένα και αυξανόμενες ανθρωπογενείς απειλές. Έχουμε πολλά ακόμα να μάθουμε για αυτούς τους άγνωστους γίγαντες των θαλασσών μας, για τη μεταναστευτική τους πορεία, την περιοδικότητα των κυκλικών ταξιδιών τους στα νερά της Μεσογείου, τη συμπεριφορά τους, αλλά και για τον σόφό τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται την τροφή τους.

Κάτι πραγματικά αξιοσημείωτο για τους φυσητήρες, στο οποίο μάλιστα βασίζεται η επιβίωση τους, είναι ότι διαχειρίζονται την τροφή τους. Είναι βέβαια τυχεροί καθώς δεν μοιράζονται τα αποθέματα της τροφής τους με τον άνθρωπο. Τρέφονται κυρίως με βαθύβια είδη καλαμαριών τα οποία ευτυχώς δεν θεωρούνται κατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση. Ένας αρσενικός φυσητήρας χρειάζεται περίπου ένα τόνο τροφής ημερησίως. Καθώς όμως βρίσκονται συνεχώς σε μεταναστευτική κίνηση, ποτέ δεν εξαντλούν ένα συγκεκριμένο απόθεμα τροφής, δίνοντας του έτσι τη δυνατότητα να ανακάμπτει συνεχώς.

Έχουμε λοιπόν να διδαχθούμε πολλά από αυτά τα μοναδικά ζώα τα οποία υπάρχουν εκατομμύρια χρόνια πριν από τον άνθρωπο.