«Ήμουνα νιος και γέρασα», λέει μία παροιμία. Αυτό ,δυστυχώς, ακριβώς ισχυρίζομαι με την αναβλητικότητα που υπάρχει σε σχέση με την ολοκλήρωση του διαδρόμου του Αεροδρομίου.

Για τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις δεν κουβεντιάζουμε γιατί άλλα σχεδιάστηκαν και άλλα υλοποιούνται.

Η λογική η οποία εφευρέθηκε πρόσφατα, η οποία λέει  φτιάξτε κλίνες και μετά θα βελτιωθούν οι εγκαταστάσεις (TERMINAL) του αεροδρομίου, γελοιοποιεί την όλη προσπάθεια και τα εκατομμύρια ευρώ που έχουν ήδη ξοδευτεί (απαλλοτριώσεις – συνοδά έργα – κατασκευή επέκτασης διαδρόμου κλπ).

Ο κόσμος του Τουρισμού ,και όχι μόνο, δειλά και σταθερά επενδύει στο μέτρο του δυνατού αξιοποιώντας τα μικρά κεφάλαια που μπορούν να διοχετευτούν και μέσω Ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Κανένας, μα κανένας, μικρός ή ακόμα περισσότερο μεγάλος, με σώφρον νου δεν διακινδυνεύει κεφάλαια ή ακόμα περισσότερο δεν μπαίνει σε διαδικασία δανεισμού αν δεν έχει εξασφαλίσει το ελάχιστο της βιωσιμότητας μιας επένδυσης.

Το λέω αυτό γιατί μπορεί να έχουμε βρει άλλους δρόμους (Τουρκία - Εσωτερικό Τουρισμό) αλλά αυτό δεν φτάνει στο σύνολο των ανθρώπων που ασχολούνται και θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τον Τουρισμό.

Η διεύρυνση της τουριστικής περιόδου που είναι το ζητούμενο για όλους μας, μιας και δεν έχουμε απεριόριστες κλίνες, και δεν θέλουμε να έχουμε και ούτε θέλουμε να γίνουμε Μύκονος και Σαντορίνη, για να μπορέσει να επιτευχθεί έχει ως κύριο μοχλό την ολοκλήρωση του Αεροδρομίου.

Η αναγκαιότητα λοιπόν ολοκλήρωσης του Αεροδρομίου είναι άμεσα επιβεβλημένη.

Το Αεροδρόμιο έπρεπε να είναι έτοιμο χθες!

Τα τερτίπια των τεχνικών ζητημάτων μας αποπροσανατολίζουν καθιστώντας μας και εμάς τους ίδιους μέρος του προβλήματος.

Η Πολιτεία μπορεί και έχει τη δυνατότητα να δώσει τη λύση άμεσα.

Η πλειονότητα των εμπλεκομένων με τον Τουρισμό στη Χίο, έχει αντιληφθεί εδώ και καιρό ότι όλα δεν πουλιούνται και δεν αγοράζονται ( και αυτή είναι η παρακαταθήκη μας).

Με αυτή, λοιπόν, τη φιλοσοφία και τον φυσικό και δομημένο πλούτο που διατηρούμε, μπορούμε με τα ξεχωριστά στοιχεία, Ιστορίας – Πολιτισμού – Αρχιτεκτονικής που χαρακτηρίζουν το νησί μας,  να αναπτυχθούμε ισόρροπα τουριστικά, διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα τον κοινωνικό μας ιστό ως κόρην οφθαλμού.

Διατηρώντας, λοιπόν, ό,τι έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής και νιώθοντας ότι η υπομονή μας εξαντλείται, απαιτούμε άμεση λύση με σαφές χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των εργασιών του Αεροδρομίου.

Μην αφήσουμε το εργοτάξιο του Αεροδρομίου να μας θυμίζει φράγμα Κόρης Γεφύρι( γιατί κάποιοι απαισιόδοξοι πιστεύουν ότι δεν θα τελειώσει το Αεροδρόμιο, και δεν είμαι ένας απ’ αυτούς που το πιστεύουν).