Ομιλητές:

Ανδρέου Δέσποινα, Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ.

Γαλέτσας Γιώργος, συγγραφέας και ερευνητής της τοπικής ιστορίας

Μάντζαρης Δημήτρης, διδάκτορας Ιστορίας του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Μισγίρης Ευστράτιος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Στρατής Μπαλάσκας.

Βιογραφικά στοιχεία Μητροπολίτη Μηθύμνης Διονυσίου Μηνά (1879 – 1951)

Γεννήθηκε στη Νίσυρο το 1879 και σπούδασε στη Θεολογική σχολή της Χάλκης. Ανέβηκε γρήγορα όλη την ιερατική κλίμακα και το Φεβρουάριο του 1922 εκλέγεται Μητροπολίτης Βούρλων, Μητρόπολη στην οποία δεν καταφέρνει να υπηρετήσει ποτέ, λόγω των πολεμικών γεγονότων.

Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου εκλέγεται Μητροπολίτης Μηθύμνης.

Στη Κατοχή στέκεται με θάρρος και αυταπάρνηση στο πλευρό του δοκιμαζόμενου λαού κρατώντας αποστάσεις από τις αρχές Κατοχής, απέφευγε τα κηρύγματα υποταγής και έριχνε το ενδιαφέρον του στα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης του αγροτικού πληθυσμού όλων των χωριών της περιοχής. Ο ίδιος ως ποιμενάρχης την περίοδο της Κατοχής ζούσε φτωχικά σε ένα μικρό καλύβι αποφεύγοντας οτιδήποτε φανταχτερό, έχοντας καταγραφεί στη συλλογική μνήμη των κατοίκων του λεκανοπεδίου Καλλονής ως ένας ταπεινός άνθρωπος, που η κύρια μέριμνά του ήταν να έχει πνευματική και υλική τροφή το «ποίμνιό» του. Στα γεγονότα του Ιουνίου του 1944 στη Καλλονή, πήρε καθαρά και χωρίς δισταγμό, το μέρος των διαδηλωτών, έκρυψε τραυματίες για να μη συλληφθούν, με δική του παρέμβαση στους Γερμανούς έφυγαν οι χωροφύλακες και στη συνέχεια πρωτοστάτησε στη διανομή των κτημάτων στους παλιούς φτωχούς μικροϊδιοκτήτες. Έδωσε μάλιστα ο ίδιος το παράδειγμα, δίνοντας μεγάλο μέρος της ακίνητης περιουσίας της Μονής Λειμώνος να την εκμεταλλευτούν άκληροι αγρότες.

Οι απόψεις του σχετικά με θεολογικά θέματα και ιδιαίτερα γύρω από τα ζητήματα της λειτουργίας των τάξεων στην κοινωνία δεν φαίνεται να συμβαδίζουν με τις επίσημες απόψεις της Εκκλησίας. Ήδη από το 1934 σε άρθρο του θεωρεί πως η πάλη των τάξεων είναι μια αναπόφευκτη διαδικασία, που η ανθρωπότητα θα πρέπει να αντιμετωπίσει και να επιλύσει.

Το Σεπτέμβρη του 1944 ανέλαβε την προεδρία του ΕΑΜ Λέσβου με απόφαση της Νομαρχιακής του Επιτροπής. Για τη δράση του στο πλευρό του ΕΑΜ κατηγορήθηκε και υπέστη διώξεις από την Ιερά Σύνοδο. Τελικά απαλλάχθηκε με βούλευμα της Ιεράς Συνόδου το Νοέμβριο του 1946.

Οι μετακατοχικές ταλαιπωρίες κλόνισαν την υγεία του και τον οδήγησαν σε κατάθλιψη. Πέθανε το 1951.