Οι νέοι μας έχουν φωνή! Μέσα από μια μοντέρνα, ξεχωριστή και διασκεδαστική παράσταση, με την άντληση δύναμης από τη διδακτική αποστολή του θεάτρου και της 7ης τέχνης, άδραξαν την ευκαιρία να μας μιλήσουν για τον πόλεμο «τον δικό μας, τον εγχώριο», τον πόλεμο του ανθρώπου με τον άνθρωπο! Καυτηρίασαν με χιούμορ θέματα καθημερινά, παλαιά, υπαρκτά κι επίκαιρα όπως το χάσμα γενεών, την εφηβική φιλία και τη διαφορετικότητα των φύλων, χωρίς να μας «κουνήσουν το δάχτυλο», χωρίς να θέλουν να κάνουν «κήρυγμα»! Στο μικροσκόπιο των μικρών δημιουργών μπήκαν τρία ζευγάρια, που μελετήθηκαν, αποσαφηνίστηκαν, καυτηριάστηκαν και παρουσιάστηκαν στο κοινό! Μια μαμά και μια κόρη, που δεν δείχνουν κατανόηση, δύο έφηβες φίλες, από τις οποίες δεν ακούει η μια την άλλη ειλικρινά κι ένα παντρεμένο ζευγάρι, στο οποίο κι οι δυο κάνουν λάθη, μα κανείς τους δεν τα παραδέχεται.

Η performance του εφηβικού τμήματος, που στήθηκε εξ ολοκλήρου από τα παιδιά μέσω αυτοσχεδιασμών και τεχνικών devised theatre, υπό την καθοδήγηση της δασκάλας του Στέισυ Λεονδή, ήταν μια ευφυής αφορμή να ξεκινήσει ένας διάλογος με το κοινό. Το μήνυμά τους ήταν ξεκάθαρο:

«Ας αποτίσουμε φόρο τιμής στη διαφορετικότητα της γενιάς, της ιδιαιτερότητας της εφηβικής περιόδου και του φύλου και ας θυμόμαστε πως για να είμαστε ίσοι, δεν χρειάζεται να είμαστε και ίδιοι. Όλοι διαφορετικοι, όλοι ίσοι, όλοι έχουμε φωνή! Έχουμε ανάγκη να μιλάμε ειλικρινά και ν’ ακούμε αληθινά! Ακόμα και αν μπει στα σπίτια μας, στα σχολεία μας, στα μεσημεριανά μας τραπέζια, στις αγκαλιές και τα φιλιά μας το «κουκούτσι του πολέμου», δεν θα καταφέρει να ευδοκιμήσει και να καρποφορήσει».