Συγκεκριμένα, την Κυριακή, η Παναγιούδα θα φορέσει τα καλά της και θα είναι έτοιμη να υποδεχθεί επισκέπτες από το νησί και όχι μόνο για να αναβιώσουν την παραδοσιακή γιορτή των ψαράδων. Μια γιορτή που επανέρχεται έπειτα από απουσία πέντε χρόνων και αναμένεται να προσφέρει πολύ χορό, διασκέδαση, κέφι, ούζο και παραδοσιακά εδέσματα για όσους την επιλέξουν.

Λίγα λόγια για τη «Γιορτή των Ψαράδων» από τον Δρ.Δημήτρη Μπούμπα…

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΨΑΡΑΔΩΝ

Η Παναγιούδα με τον Καλαμιάρη μέχρι τη δεκαετία του 1980 δεν διοργάνωναν μια κεντρική πολιτιστική εκδήλωση η οποία να απευθύνεται στο σύνολο του πληθυσμού τους. Διάφορα έθιμα γιορτάζονταν ανά μαχαλά (γειτονιά) όπως ο «Κλείδωνας», τα «Κάψαλα», το πέταγμα του χαρταετού κ.α.. Σημαντική προσφορά στα πολιτιστικά δρώμενα πρόσφεραν επίσης η Ομάδα των Ναυτοπροσκόπων Παναγιούδας και στη συνέχεια η μικτή Ομάδα Ναυτοπροσκόπων με την προσθήκη των κοριτσιών του χωριού. Το ενδιαφέρον λοιπόν των κατοίκων μονοπωλούσαν τα διάφορα προσκοπικά παιχνίδια, οι διαγωνισμοί κ.α.. Όμως όλη τους η προσπάθεια απευθυνόταν κυρίως στους γονείς τους. Ένα μεταφερόμενο από τον Αφάλωνα έθιμο, «το κάψιμο του Εβραίου» γιορτάζονταν και γιορτάζεται το βράδυ του μεγάλου Σαββάτου. Από τη δεκαετία του ’80, όπως προαναφέραμε, στο χωριό έγιναν μεγάλα έργα υποδομών και δημιουργήθηκε στην προκυμαία ένας χώρος φιλικός και με ευρυχωρία για εκδηλώσεις. Τότε δημιουργήθηκε η ιδέα της οργάνωσης μιας κεντρικής εκδήλωσης με αποδέκτες τους κατοίκους των δύο οικισμών , αλλά και των γύρω χωριών.

Εκείνη τη χρονική περίοδο στο χωριό επικρατούσε ουσιαστική ομογενοποίηση των πληθυσμιακών ομάδων (ντόπιων) κατοίκων των οποίων οι πρόγονοι κατέβηκαν το 1867 από τον Αφάλωνα μετά τον καταστρεπτικό σεισμό και ίδρυσαν την Παναγιούδα και των Μικρασιατών προσφύγων του 1914 και 1922 , που αποτελούσαν και τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα. Στους τελευταίους αποφασίστηκε να αφιερωθεί η κεντρική αυτή εκδήλωση με την ονομασία « Η γιορτή των Ψαράδων», εξαιτίας του επαγγέλματος που ασκούσαν . Αρχικά η γιορτή περιελάμβανε αγώνες ξύλινων λεμβών (βάρκες), χωρίς πηδαλιούχο με έπαθλα. Στη συνέχεια ακολουθούσε γλέντι στην πλατεία , νυν Μικρασιατικού Ελληνισμού, με θαλασσινά εδέσματα και ορχήστρα μουσικής. Στη συνέχεια προστέθηκαν και τα χορευτικά του χωριού, που ήδη είχαν ιδρυθεί και τα θαλασσινά εμπλουτίστηκαν και με άλλα εδέσματα όπως τοπικά ορεκτικά, σουβλάκια κ.α. Στο πέρασμα του χρόνου η εκδήλωση έπαψε να γίνεται και αναβιώνει στις μέρες μας μετά την φιλότιμη και αξιέπαινη προσπάθεια του νεοϊδρυθέντα Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Παναγιούδα» και του Διοικητικού Συμβούλιου.