Για το υπέροχο αυτό πλάσμα του κόσμου ορίστηκε μια μέρα τού χρόνου για να εορτάζεται και να τιμάται παγκοσμίως. Τι αδικία !! Η μάνα γιορτάζει κάθε μέρα, διότι καθημερινά πρέπει να τιμάται η προσφορά της από τον καθένα μας. Αναρωτηθήκαμε πως θα ήταν ο πλανήτης γη ή ο καθένας μας αν δεν υπήρχε η μάνα;; Η φωτοδότρα της ζωής;; Θα υπήρχε ζωή ή θα υπήρχε χάος;;

Όσα και αν γράψει κανείς για το σεπτό αυτό πρόσωπο λίγα θα είναι εις τον περιορισμένο χώρο ενός άρθρου. Την αποθανατίσανε ζωγράφοι, σμίλευσαν τη μορφή της γλύπτες και αγαλματοποιοί, τραγούδησαν ποιητές, δόξασε η Λαϊκή μούσα. Συνδέθηκε πολύ στενά με την παράδοση και την Λαϊκή ποίηση, το δημοτικό τραγούδι.

Στυλοβάτης της οικογένειας εις τα δύσκολα χρόνια όπου ο σύζυγος για να εξασφαλίσει τα προς το ζην της οικογενείας εργαζόταν μακριά από την οικογένεια. Η μάνα εις το πόδι του. Άγρυπνος φρουρός για τα παιδιά. Να ξενυχτά εις το προσκεφάλι τους αν είναι άρρωστα, για να τα σκεπάσει να μη κρυώσουν και να τους προετοιμάσει για τα μαθήματα της επόμενης ημέρας για το σχολείο. Να φροντίσει για το φαγητό να είναι εις την ώρα του και ζεστό για τα παιδιά, τα οποία θα επιστρέψουν από το σχολείο ή από την εργασία. Να συζητήσει μαζί τους, να λύσει απορίες ή ερωτηματικά των παιδιών και να τα επιβλέπει την ώρα του παιχνιδιού τους. Δεν θα μπορούσε να εγκαταλείψει τις γεωργικές εργασίες σπορά ή θερισμό, τα ζωντανά της οικογένειας, τον αργαλειό και την κουζίνα. Πολυμελείς οικογένειες με πολλά παιδιά, ήταν ευλογία Θεού. Παρόμοιες καταστάσεις αντιμετωπίζει και η σύγχρονη μάνα.

Η μάνα ταυτίζεται με την ανιδιοτελή αγάπη και την προσφορά. Είναι όλη η ύπαρξή της ένα ατέλειωτο χαμόγελο και με ανοικτή αγκαλιά για να δεχθεί τα παιδιά της. Ένα χαμόγελο των παιδιών της την κάνει να ξεχάσει κάθε κούραση κάθε πίκρα από την συμπεριφορά των σπλάχνων της. Θυσιάζει το θέλω της εις την επιθυμία του παιδιού της. Ζει, κινείται και αναπνέει για το καλό των παιδιών της, προσφέροντας τα πάντα για το καλό των σωμάτων και των ψυχών τους. Φροντίζει να τα γαλουχήσει με την αγάπη για τον Θεό, και την Ορθοδοξία, καθώς και την αγάπη προς την πατρίδα και την πολύχρονη ένδοξη Ιστορία της. Δυο βασικοί άξονες πορείας προς την όντως Ζωή.

Το πρώτο χαμόγελο αλλά και το πρώτο κλάμα το χαρίσαμε εις την μητέρα μας. Το πρώτο μυστικό μας το καταστήσαμε κτήμα της. Σε αυτή καταφεύγαμε για να γνωστοποιήσουμε την επιτυχία μας ή την αποτυχία μας καθώς και για να ζητήσουμε την προστασία της όταν κάναμε καμιά αταξία και ο πατρικός λόγος θα ήταν ολίγον οξύς. Αυτή ήξερε να οικονομεί τις καταστάσεις με σοφία και αγάπη, προς όφελος του παιδιού.

Μανάδες όλου του κόσμου, προσφέρατε πολλά. Σας δώσαμε λίγα. Να μας συγχωρείστε.

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός